Bundan yıllar yıllar önce büyüklerimiz bizi sinemaya götürürdü... (Nerdeyse milattan önce gibi geliyor şimdilerde)
hani böyle henüz mısırların patlatılmadığı, gazozların olduğu..
yazlık sinemaların olduğu, filmin kahramanı geldiğinde sanki tiyatroda gibi alkışların olduğu günler...
herkes gibi bayılırdım, güzel bir aile filmi olsada bizi sinemaya götürseler diye...
sağolsun büyükler sinemaya götürürdü götürmesine ama nedense hiç birinde filmin sonunu göstermezlerdi...
neymiş film bitince çok kalabalık olur çıkarken zorlanırmışız, hani büyükler biz kızları götürüyorya koruma psikolojisi:))
salonu terkederken hep boynum arkada bir sahne bir sahne daha göreyim ama hiç bir zaman görülmeyen film sonları....
o gün bu gündür film sonu yazılarına bayılırım...
ille sonuna kadar bakacam..
bu sadece sinema için geçerli değil evde dizi bile izlesem bir sonra ki program yada reklam başlayıncaya kadar seyredecem...
Biraz önce yine bir dizi biterken kızım kanalı değiştirecek oldu hemen olaya el koydum ve sayesinde eski günleri yad ettim.....
Büyükleriniz filmin sonunu merak etmiyormuş anlaşılan...
YanıtlaSilİstanbuld ahala öyle düşünenler var.Geçen eşim Cem Yılmaz 'ın gösterisine gitmişti ,gösteri bitmeden çıkmaya başlamışlar.Otopark sıkışmadan kaçalım maksat :)
zaman değişiyor ama büyüklerimiz değişmiyor...
Keyifli akşamalr dilerim, sevgilerimle
O mantık bizdede var, ama son sahnenin bitmesini bekleyip son yazısı ile hemen atağa geçiyoruz :)
YanıtlaSilBazen ben de izlerim, aslında daha çok dinlerim güzel müzik olursa:) Ama şimdi aklıma geldi de bu son jeneriği fark etmeden izlemeye başladığım da olabiliyor bazen, mesela Fatih Akın'ın Yaşamın Kıyısında filminde olduğu gibi:)
YanıtlaSilokurken gülmekten alamadım kendimi aynı benim çocukluğumdaki gibi özellikle filmin sonundaki bölüm:)))iyi haftalar
YanıtlaSil