3 Ağustos 2010 Salı

bir tutam hüzün





böyle kendi kaderine terkedilmiş evleri görmek beni hüzünlendiriyor...
o evler ki ne sevinçler, ne hüzünler, ne doğumlar ne ölümler gördü....
bir zamanlar koridorlarında, odalarında çocuklar koşturdu....
duvarları nelere şahit oldu
belki zamanının en güzel evleri idi ama yıkılmaya mahkum bırakıldı...

7 yorum:

  1. ben üzülmüyorum, ürküyorum.
    yaklaşma, gelme içeri diyorlar sanki...

    YanıtlaSil
  2. kesinlikle bende zaman zaman düşünürüm,ne hikayeler ne hayatlar yaşatmış ama şimdi nasılda ıssız kalmış diye.En önemli olay kültür mirası; biz baba evini, ata evimizi bile ,yeni bir ev hayali kurar hemen değiştiririz ama yabancı toplumlarda baba evi satmak ayıptır ,mirastır.

    YanıtlaSil
  3. kesinlikle bende zaman zaman düşünürüm,ne hikayeler ne hayatlar yaşatmış ama şimdi nasılda ıssız kalmış diye.En önemli olay kültür mirası; biz baba evini, ata evimizi bile ,yeni bir ev hayali kurar hemen değiştiririz ama yabancı toplumlarda baba evi satmak ayıptır ,mirastır.

    YanıtlaSil
  4. sevgili kybele f; boş izbe hali gerçekten ürkütüyor, ama belli bir geçmişi gizleyen bu evler bakımla çok ta hoş hale gelebilirler;)

    sevgili lifegoeson;sana katılıyorum, bizler değilmiyiz;müstakil evlerde otururken kutu gibi apartmanlara özenip, mütahite verip gökdelenleri yıkanlar:(( yabancılarda ise ekonomik durumu kötü olanlar apartmanda yaşıyor, refah düzeyi yükseldikçe müstakil evler tercih ediliyor;sevgiler:)

    YanıtlaSil
  5. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  6. döneminin konakları bu evler...
    ve evet,şuanda severek yaşadığımız evlerimizin yıllar sonra ne halde olacağı geliyor aklıma...
    birilerinin bakıp"buralarda kimler yaşadı"diyeceğini düşünmek...

    hayat garip,kısa ve çokkkkk güzel:)

    YanıtlaSil
  7. bak ben okadar ileriye gidemiyorum, bilmem belki de hüznüm ondan ama kendime bile açıklamaktan çekiniyorum cepaynası....
    sevgiler:))

    YanıtlaSil